شوینده‌ها لکه‌ها و آلودگی‌های متنوعی را از سطح پارچه می‌زدایند. لکه‌های محلول در آب به آسانی طی شستشو پاک می‌شوند ولی برای پاک کردنِ برخی لکه‌ها باید از سورفکتانت‌ها و دیگر ترکیبات شیمیاییِ شوینده کمک گرفته شود. آنزیمهای شوینده در pHهای 7 تا 11 و دماهای تا ºC60 که شرایط عمومیِ شویندگی است فعال هستند. آنزیمهای شوینده‌ها همچنین باید با دیگر ترکیبات شیمیاییِ فرمولاسیون شوینده و نیز با آنزیم پروتئاز مورد استفاده سازگار باشند.
پروتئازها
پروتئازها پروتئین را به پپتیدها و آمینواسیدا هیدرولیز می‌کنند. آنها می‌توانند لکه‌های پروتئینی را به تکه‌های قابل حل در آب تبدیل کنند که در فرایند شستشو زدوده می‌شوند.
آمیلازها
آلفاآمیلازها پلی‌ساکاریدهایی با حداقل سه گلوکز را هیدرولیز می‌کنند. این آنزیم‌ها به پلیمر نشاسته حمله می‌کنند و آن را به قطعه‌های کوتاه و محلول در آب (دکسترین ها) تجزیه می‌کنند که آنها نیز طی شستشو از پارچه جدا می‌شوند.
لیپازها
لیپازها تری‌گلیسریدهای لکه‌های چربی را تجزیه می‌کنند. تری‌گلیسرید یک گلیسرول است که به سه اسید چرب وصل است که طی فعالیت آنزیمی اسیدهای چربش جدا می شوند. این بخش‌های جدا شده در محیط قلیاییِ شستشو در آب حل می شوند.
سلولازها
با افزایش عمر لباس و پارچه، سطحشان بر اثر تنش و فرسایش آسیب‌دیده و کُرکدار می شود که زیبایی پارچه را می‌کاهند. کُرک‌ها همچنین ذرات و غبار جذب می‌کنند. سلولازها پیوندهای گلیکوزیدی را در فیبرهای سلولزی می‌گسلند و اینچنین کُرک‌ها را حذف می‌کنند. سلولازهای مورد استفاده در شوینده‌ها اغلب اندوسلولاز یا اندوگلوکاناز هستند که به طور تصادفی به پیوندهای گلیکوزیدی حمله می کنند تا زنجیرهای کوتاهتری ایجاد شوند. اگزوسلولازها یا سلوبیوهیدرولازها هم هستند که فقط به انتهاهای آزاد سلولز حمله می کنند و سلوبیوز ایجاد می‌کنند. امروزه استفاده از سلولازها در شوینده‌ها برای بهبود ظاهر و زیبایی پارچه و لباس رایج است.
شرکت پرتو صنعت شیمی پارسیان